INFORMACJA WŁASNA WONGA.
25 listopada 2015 roku firma wonga.com udostępniła i opublikowała na stronie internetowej list otwarty na rzecz stworzenia narodowej strategii edukacji finansowej w Polsce. Firma poddaje w nim pod dyskusję osiem postulatów, które jej zdaniem warto rozważyć przy budowaniu takiej strategii. Dokument powstał jako kontynuacja listu wysłanego przez wonga.com w czerwcu 2015 do interesariuszy, w których gestii pozostaje opiniowanie, nadzór i ochrona konsumentów na rynku finansowym w Polsce.
List otwarty w sprawie edukacji finansowej dostępny jest na stronie OpenWonga.com: ZOBACZ
– Nigdy nie ukrywaliśmy, że naszym celem jest przybliżenie firmy Wonga do pozycji lidera w zakresie odpowiedzialnego pożyczania w Polsce. Braliśmy aktywny udział w konsultacjach społecznych nowej ustawy regulującej sektor pożyczkowy w Polsce, którą w lipcu uchwalił Sejm, a w sierpniu podpisał Pan Prezydent Andrzej Duda. Mamy nadzieję, że nowa ustawa zwiększy bezpieczeństwo konsumentów na rynku pożyczkowym w Polsce. Uważamy, że drugim filarem tego bezpieczeństwa może stać się efektywna edukacja finansowa. Jako wonga.com uruchomiliśmy w tym roku unikatowy w skali Europy serwis Kapitalni.org, który ściśle łączy edukację finansową z momentem decyzji zakupowej klienta. Edukacja finansowa konsumentów to jednak zadanie dla całej branży finansowej, organizacji pozarządowych oraz właściwych instytucji państwowych. Liczymy, że wzorem innych państw, jak choćby Republika Czeska, Polska także zacznie wdrażać ogólnonarodową strategię na rzecz edukacji finansowej. Jako przyczynek do tej potrzebnej dyskusji publikujemy list otwarty zawierający naszą ocenę sytuacji wyjściowej i możliwe scenariusze działań. Jesteśmy gotowi współpracować z każdym, komu leży na sercu edukacja finansowa konsumentów w Polsce” – podkreśla Marcin Borowiecki, Dyrektor Zarządzający wonga.com w Polsce.
Postulaty wonga.com (fragment listu otwartego):
1. Rząd, we współpracy z instytucjami sektora finansowego oraz organizacjami konsumenckimi, powinien opracować i wdrożyć Narodową Strategię Edukacji Finansowej (NSEF), która określiłaby cele, standardy i ramy działań z zakresu edukacji finansowej i przyczyniła się do zwiększenia poziomu ochrony konsumenta finansowego w Polsce. Przy opracowaniu takiego dokumentu i na etapie wdrażania byłoby wskazane skorzystanie z doświadczeń międzynarodowych, w tym ze sprawdzonych koncepcji oraz dobrych praktyk działań.
2. Instytucje wdrażające NSEF powinny prowadzić w sposób ciągły działania informacyjne i badawcze, których celem byłaby analiza poziomu świadomości i wiedzy finansowej konsumentów oraz rekomendowanie działań zwiększających poziom kompetencji finansowych i przeciwdziałających wykluczeniu finansowemu. Dane pochodzące z badań mogłyby stanowić punkt odniesienia i listę priorytetów dla podmiotów podejmujących się działań edukacyjnych w tym obszarze.
3. Organizacjom konsumenckim i pozarządowym należałoby zapewnić ramy finansowe NSEF na podejmowanie działań edukacji finansowej społeczeństwa. Środki takie mogłyby pochodzić z budżetu państwa i z instytucji sektora finansowego. Programy finansowane z takich środków podlegałyby ewaluacji pod kątem zgodności z celami i standardami NSEF, jak i skuteczności świadczonych usług edukacyjnych.
4. Instytucje wdrażające NSEF powinny koordynować działania edukacyjne podejmowane na terenie kraju tak, aby wiedza finansowa i informacja na temat produktów finansowych docierała równomiernie do wszystkich regionów. Podmioty realizujące działania z zakresu edukacji finansowej powinny regularnie wymieniać się informacjami i doświadczeniami w celu zwiększenia efektywności edukacji finansowej społeczeństwa. Wszelkie materiały i opracowania sfinansowane ze środków NSEF powinny być upowszechniane na wolnej licencji (np. Creative Commons CC-BY-SA).
5. Wiedza z zakresu finansów przekazywana konsumentom przez instytucje finansowe powinna być udostępniana w sposób uczciwy, przejrzysty i bezstronny, czyli bez elementów promowania danej marki czy instytucji. Konsumenci powinni mieć zapewniony łatwy dostęp do bezpłatnych, rzetelnych, bezstronnych i merytorycznych zasobów edukacyjnych we wszystkich instytucjach i placówkach sektora finansowego w formie materiałów drukowanych lub w wersji online.
6. Edukacja finansowa powinna być ściśle powiązana z praktycznymi problemami konsumentów i, jeżeli to możliwe, powinna towarzyszyć ich decyzjom finansowym i zakupowym. Pracownicy instytucji finansowych pracujący z konsumentami finansowymi mieliby obowiązek bezstronnego i rzetelnego tłumaczenia zasad działania produktów finansowych ze szczególnym uwzględnieniem elementów zwiększających ryzyko potencjalnych kosztów i strat finansowych.
7. Edukacja finansowa w większym stopniu niż obecnie powinna zostać włączona w programy kształcenia ogólnego, zarówno na poziomie szkolnictwa powszechnego, jak i uczelni wyższych. Podstawa programowa kształcenia ogólnego w szkołach powinna być poddana ocenie i ew. zmianom pod kątem wprowadzenia elementów edukacji finansowej w zakresie szerszym niż obecnie. Do rozważenia i konsultacji z Ministerstwem Edukacji Narodowej jest, czy zmiany te miałyby charakter uzupełniający w katalogu obecnych w podstawie programowej przedmiotów, czy też zakładałyby pojawienie się nowego przedmiotu obowiązkowego lub fakultatywnego.
8. Zakres prowadzonych działań edukacyjnych powinien w sposób klarowny wprowadzać podział na dwa poziomy wiedzy finansowej: podstawowy i zaawansowany. W tym pierwszym edukacja finansowa powinna koncentrować się na podstawowych i popularnych zagadnieniach, takich jak: zarządzanie budżetem domowym, podstawowe mechanizmy i formy oszczędzania, wydatki i zadłużanie się, inwestycje o niskim i średnim stopniu ryzyka, ubezpieczenia, emerytury. Celem NSEF powinno być przede wszystkim zwiększanie poziomu świadomości i wiedzy finansowej konsumentów na tym poziomie.
